Kişi papağı

Günlər aylara, aylar illərə döndü, nə az, nə çox, düz 30 ilə yaxın göz­lə­məli olduq. Düşmənin də, onların ha­va­dar­la­rı­nın da məqsədi gün kimi ay­dın idi. Vax­tı sonsuzluğa qədər uzatmaq, içimizi göynədən Qarabağ dərdini, Azərbaycanımızın incisi sayılan Şu­şa­mı­zı, xan Laçınımızı, Göyçə aşıq mək­təbini ləyaqətlə təmsil edən gözəllik diyarı Kəlbəcərimizi, muğam beşiyi Ağ­damımızı, Fizulimizi, Cəb­ra­­yılımızı, çinarlar yurdu Zən­gi­la­nı­mı­zı, qədim Zən­gəzur mahalının qapısı sayılan Qubadlımızı, Ağoğlanımızı və s. qədim yurd yerlərimizi unut­dur­maq. Nəticə də mə­lum. An­caq yağı düşmən ya­nılmışdı, Azərbaycan xalqını, xü­susən də gənc­lə­rimizi, ca­vanlarımızı yaxşı tanımamışdı, ən yüksək sə­viy­yələrdə de­yi­lən “biz dö­yüşü uduz­mu­şuq, müharibəni yox” bəyanatına da is­tehza ilə ya­naşmazdı.

Ya­dıma hələ yeniyetməlik dövründən ta­nı­dı­ğım, məndən bir sinif aşa­ğı oxu­yan, bir az da simsarlığımız olan Birinci Qarabağ Mü­ha­ri­bə­sinin ən fəal iş­ti­rakçılarından olmuş peşəkar hərbçi, Azər­baycanın Milli Qəh­rə­ma­nı, ma­yor rəhmətlik Vəzir Sədiyev düşdü. Ruhu şad olsun. İnanıram ki, indi nə­inki Vəzirin, eləcə də Birinci və İkinci Vətən Mü­haribəsində müqəddəs tor­­paq­la­rı­mız uğrunda şəhid olmuş onlarla əsgərlərimizin ruhu başımız üs­tündə se­vinclə dolaşır. Döyüşdə şücaət göstərmiş gənclərimizin və ca­vanlarımızın qəhrəmanlığı bu gün qürur yerimizdir. Bizlər də (yaşlı nəsli nəzərdə tuturam) başımıza papaq qoyub onların sa­yə­sin­də şəstlə dik gəzə bilirik. Papaq demişkən, yadıma bu günlərdə hörmətli dostum, doktor Eldar bəyin böyük qürur hissi ilə telefonda söylədiyi maraqlı bir əhvalat düşdü. El­dar bəyin oğlu Bakıda türk şirkətləri ilə birgə işləyən qurumların birində ça­lışır. Türkiyədən gələn yükdolu maşınının sü­rücüsü azərbaycanlı qardaş­la­­rına bir dostunun xahişini çatdırır. Sü­rücünün dostu Bakıdan qayıdan da mütləq Azər­bay­can­ kişisinə məxsus papaq və üç­rəngli Azərbaycan bayrağı gətir­mə­sini xahiş edir. Təbii ki, türk qar­da­şımızın bu xa­­­hişi şirkətin işçiləri tərəfindən dərhal yerinə yetirilir. İndi yəqin ki, belə möh­­­təşəm, qan oynadan xa­hişdə bulunmuş türk qar­daşımız Azər­baycan pa­pağını şəstlə başına qoyub qosqoca türk elində şəstlə gə­zir, üç rəng­li bay­rağımız isə onun evinin ən görümlü yerində di­vardan asılaraq alı­şıb yanır.

Doktor Eldar bəyin Azərbaycan kişisinin papağı və bayrağımız haq­­qında söhbəti mənim də ruhumu oynatdı. “Sizinki belə igid əsgərləriniz var­mış, bəs indiyədək nəyi gözləyirdiniz, niyə işğal olunmuş torpaqları azad et­­mirdiniz?” – deyə təəccüb dolu sual verən Avropadan gəlmiş daha bir türk dostumuz Erol bəylə söh­bə­timizi xatırlayıram. 2016-cı ilin aprelində Azər­baycan əsgəri müdrik və uzaqgörən siyasət aparan Ali Baş Ko­man­da­nı­mızın rəhbərliyi ilə dörd gün ər­zində  özü haqqında mif yaradan Ermənistan silahlı qüvvələrinin əs­gər­lə­ri­nin burnunu elə ovdu ki, düşmən uzun müddət özünə gələ bilmədi. Bu gün erməni tərəfi etiraf edir ki, müzəffər Azərbaycan əs­gə­ri aprel dö­yüşlərində onlara sarsıdıcı zərbələr vuraraq böyük itgilərə məruz qoymuşdur. Nəticədə Ermənistan rəhbərliyinin yalvarış dolu xahişinə əsasən böyük güc­lə­rin hesabına döyüş da­yandırıldı. Ancaq yaddaşlarda Lələtəpə döyüşləri kimi qalmış tarixi qələbə er­məni ordusuna ciddi dərs oldu. Düşmən Azər­baycan Ordusunun ruhunu, gücünü, qüdrətini gör­dü. Əsgərlərimizin erməni iş­ğal­çılarına ver­diyi ikinci dərsi ötən ilin iyun ayın­da, Tovuz istiqamətində oldu. Bu döyüş onlara bir daha aydın şəkildə başa saldı ki, Azərbaycan xalqı, Ali Baş Komandan və onun müzəffər ordusu işğalla barışmayacaq, mə­qa­mın­da bütün ərazilərimizi düşməndən tə­miz­lə­yəcək. Elə də oldu. Nəhayət, zəfər dolu 44 gün.  Azərbaycan əsgəri bu dəfə düşmənə elə zərbə vurdu ki, hələ onların uzun müddət özlərinə gələcəyi sual altındadır. Ali Baş Ko­man­da­nın hər gün şanlı ordumuzun azad etdiyi mü­qəddəs torpaqlarımız barədə  xəbəri xalqımızı daha da ruhlandırdı. Əs­gərlərimizin döyüş meydanlarında gös­tərdikləri qəh­rəmanlıqlar hərb ta­ri­xi­mizə qızıl hərflərlə yazıldı. Azər­bay­can Ordusunun dö­yüş taktikası, ən müa­sir texnikası sayəsində düş­mən pə­rən-pərən oldu. Azərbaycan mə­də­niy­yətinin beşiyi sayılan Şuşanın azad olun­­ması uğrunda gedən döyüşlər isə dünya hərb tarixinin ən unikal ha­di­sə­lə­rindən birinə çevrildi. Azərbaycan əsgəri yaralı və şəhid olmuş yoldaşlarını çiyinlərinə götürərək çətin və sıl­dırımlı yol­lar­dan, qayalıqlardan keçərək canımız Şuşanı azad etdi. Ən əsası da Ağdam, Laçın və Kəlbəcər rayonları döyüşsüz, bir güllə belə at­ma­dan və şə­hid vermədən azad olundu.

Dostumuz söhbətimizi diqqətlə izləyirdi. Sonda ona bir məsləhət ver­dim, yaxşısı budur ki, möhtərəm Prezidentimiz, Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin 44 gün ərzində və ondan sonrakı günlərdə xarici ölkələrin kütləvi in­formasiya vasitələrinə və dünya çapında tanınmış jurnalistlərə ver­diyi mü­sa­hibələri, beynəlxalq tədbirlərdə etdiyi çıxışları oxusun. Son otuz ilə yaxın müddətdə baş verən hadisələr bu müsahibələrdə, çıxışlarda öz əksini geniş tapıb.

Erol bəy Bakıya zəfər bayramından bir az sonra gəlmişdi. Hər tərəfdə türk və Azərbaycan bayraqları dalğalanırdı. Şəhərdə möhtəşəm görüntülər vardı. Dos­tu­muz 5 ədəd Azərbaycan bay­rağı, ölkəmizlə bağlı xeyli su­ve­nir­lər aldı, hətta dostlarını da unut­madı, şübhəsiz, bizim də hədiyyələrimiz oldu. Azərbaycan kişisinin papağı qonağınızın daha çox xoşuna gəldi.

 – Mən də özümü Azərbaycan əsgəri hesab edirəm. Papağınız ba­şı­nızda möhkəm dur­sun, ay-ulduz­lu üç rəngli bayrağınız daim yüksəkliklərdə dalğalansın, ölkəniz daha da çiçəklənsin, güclənsin. Bu yolda Allah yar və yardımçınız olsun.

Elşad Qoca